Uit onderzoek blijkt dat de financiële lasten waarmee Nederlandse werkgevers bij arbeidsongeschiktheid van werknemers worden geconfronteerd, groot zijn ten opzichte van andere Europese landen. Waar werkgevers het loon van arbeidsongeschikte werknemers in Nederland in principe gedurende maximaal 104 weken moeten doorbetalen, is dat in bijvoorbeeld Frankrijk en Italië slechts maximaal 26 weken. Daarbij komt dat werkgevers die de arbeidsovereenkomst van een arbeidsongeschikte werknemer na het verstrijken van de WIA-wachttijd (meestal 104 weken) willen beëindigen, in principe ook de transitievergoeding moeten uitkeren. De hoogte van de transitievergoeding kan oplopen tot € 79.000,- bruto (in 2018) of een bruto jaarsalaris indien de werknemer op jaarbasis méér verdient dan voornoemd bedrag. Dit vonden veel werkgevers onrechtvaardig. Daarop heeft de vorige regering een wetsvoorstel ingediend dat in dergelijke gevallen voorziet in compensatie voor de werkgever. Het wetsvoorstel (houdende maatregelen met betrekking tot de transitievergoeding bij ontslag wegens bedrijfseconomische omstandigheden of langdurige arbeidsongeschiktheid) is inmiddels aangenomen. De wet is daarmee een feit geworden.

Sinds de invoering van de Wet werk en zekerheid kan een arbeidsovereenkomst van een werknemer slechts eenzijdig worden beëindigd indien daarvoor een redelijke grond aanwezig is, zoals disfunctioneren of een verstoorde arbeidsrelatie. Of een redelijke grond voor ontslag aanwezig is, dient in beginsel eerst te worden getoetst door het UWV of de kantonrechter. Maar hoe zit het met het ontslag van een statutair bestuurder?