In bijna alle notariële akten waarbij de ene partij (X) iets van een andere partij (Y) te vorderen heeft, kom je het tegen: “X verleent Y kwijting voor de betaling”. Wat betekent dit? En nog belangrijker, wat zijn de (rechts)gevolgen van het verlenen van kwijting? In dit blog zal ik op deze vragen ingaan aan de hand van de betekenis van de begrippen kwijting en kwijtschelding. Deze begrippen worden namelijk vaak door elkaar gebruikt.

Een vennootschap houdt na ontbinding niet direct op te bestaan. Het vermogen van de vennootschap dient op dat moment nog vereffend te worden. Gedurende deze tijd blijft de vennootschap 'sluimerend' voortbestaan totdat er geen baten meer bekend zijn. Indien de vennootschap ten tijde van het ontbindingsbesluit geen bekende baten (en geen lasten) meer heeft valt het moment van ophouden te bestaan samen met het moment van ontbinding. Dit wordt de 'Turboliquidatie' genoemd. Maar zelfs het ophouden te bestaan is slechts relatief:  ook na ontbinding en vereffening kan de vennootschap weer herleven. Hoe werkt eigenlijk dit sluimerende voortbestaan van een 'verdwenen' vennootschap?